Του Σάββα Αβραμίδη,
γειά χαρά σε όλους...
Όπως όλα δείχνουν οι εργασίες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έχουν μπει στην τελική ευθεία. Έχουν φύγει οι λαμαρίνες από μπροστά και η θέα του Θεάτρου είναι (επιτέλους!) εκεί για όλους, όσους περνάνε καθημερινά για να πάνε στη δουλειά ή τον καφέ τους.
Ούτε που θυμάμαι από πότε γίνονται έργα εκεί μέσα.
Για την ακρίβεια θυμάμαι το θέατρο ανοιχτό ένα Καλοκαίρι από αυτά τα παλιά, που η μνήμη σου ίσα που αγγίζει. Τότε που ακόμα σε κράταγε απ' το χέρι η μαμά σου.
Δεν γνωρίζω ακόμα τι θα γίνει και πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, όμως προς το παρόν δεν επιτρέπεται η προσσέγγιση και ο χώρος φυλλάσεται από άνθρωπο της Δημοτικής Αστυνομίας.
γειά χαρά σε όλους...
Όπως όλα δείχνουν οι εργασίες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έχουν μπει στην τελική ευθεία. Έχουν φύγει οι λαμαρίνες από μπροστά και η θέα του Θεάτρου είναι (επιτέλους!) εκεί για όλους, όσους περνάνε καθημερινά για να πάνε στη δουλειά ή τον καφέ τους.
Ούτε που θυμάμαι από πότε γίνονται έργα εκεί μέσα.
Για την ακρίβεια θυμάμαι το θέατρο ανοιχτό ένα Καλοκαίρι από αυτά τα παλιά, που η μνήμη σου ίσα που αγγίζει. Τότε που ακόμα σε κράταγε απ' το χέρι η μαμά σου.
Δεν γνωρίζω ακόμα τι θα γίνει και πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, όμως προς το παρόν δεν επιτρέπεται η προσσέγγιση και ο χώρος φυλλάσεται από άνθρωπο της Δημοτικής Αστυνομίας.
