Άντρες μιας άλλης εποχής

Το άρωμα μιας γυναίκας είναι μοναδικό
όπως ο χαρακτήρας της.

Του Σάββα Αβραμίδη


Συζητούσα με έναν φίλο για τη διασκέδαση σήμερα σε club. Επειδή όμως όταν αρχίσουμε δεν σταματάμε-καταλήξαμε να κάνουμε αναφορά στους "μάγκες" του σήμερα.


Όμως ας ρίξουμε μια ματιά στον άντρα του τότε, και στον άντρα του σήμερα.
Ας πούμε πως μάγκας είναι ο σωστός άντρας-ο 'ξηγημένος ρε παιδί μου!


Μου αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο (μια φίλη με είπε κουτσομπόλη, αλλά το προσπερνώ) και να προσπαθώ να τον καταλάβω. Είδα λοιπόν, τον άντρα να καπνίζει τσιγάρο από χρυσό πακέτο, το οποίο άναψε με ακριβό αναπτήρα. Άλλη φορά ξετύλιξε το πούρο του και χρησιμοποίησε τον κόφτη, αφού πρώτα απόλαυσε την οσμή του.
Κάποτε κάπνιζαν επειδή τους άρεσε. Τσιγάρα που ούτε πακέτο δεν είχαν.


Ο άντρας σήμερα θα ακολουθήσει το ένστικτό του για επιβίωση. Θέλει, όπως όλοι, το καλύτερο για εκείνον. Έτσι όταν μπει στο μαγαζί (καφετέρια, εστιατόριο, μπαρ) θα κάτσει εκεί που μπορεί να βλέπει την όμορφη θέα. Φυσικά εφόσον μπαίνει πρώτος θα κάτσει και πρώτος.
Κάποτε αφού έμπαιναν στο μαγαζί, οι άντρες "οδηγούσαν" στην θέση τους την κυρία και της προσέφεραν την πιο ευνοϊκή θέση-άλλωστε η γυναίκα ήταν η ομορφότερη θέα για εκείνους.


Σήμερα ο άντρας αγοράζει γυναίκες πιο εύκολα από ποτέ. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο εμπόριο σαρκός. Η στάση που διατηρεί απέναντι στην γυναίκα του 21ου αιώνα είναι τουλάχιστον υποτιμητική για εκείνη. Όμως η γυναίκα αντέδρασε.
Δεν την θαυμάζει όπως παλιά. Ξεχνά πως αν θέλει να λέγεται "μάγκας" οφείλει να κάνει την γυναίκα που συνοδεύει, να αισθάνεται βασίλισσα, είτε είναι στην πραγματικότητα βασίλισσα, είτε είναι μια πόρνη.


Είναι σίγουρο πως ούτε τότε (πότε; δεν είμαι σίγουρος-παλιά, πολύ παλιά) οι άντρες ήταν άψογοι. Άλλωστε χτύπαγαν τις γυναίκες τους και πολλοί τους φέρονταν σαν σκουπίδια. Φυσικά αυτό σωστά έπαψε. Όμως παράλληλα χάθηκαν και εκείνοι που λάτρευαν τις γυναίκες. Και εκείνες "χάλασαν"-ίσως επειδή αγανάκτησα από τη συμπεριφορά των ανδρών.


Αν και μικρός κατάλαβα πως: η γυναίκα είναι το μόνο πλάσμα που συνθέτει την τελειότητά με τις ατέλειές του.




Είναι απίστευτο πώς το μεγαλείο αυτής της ύπαρξης χάνεται μέσα στην καθημερινότητα.
Σε μια εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη άκουσα τη φράση: "ο Θεός δεν μπορούσε να είναι παντού και έτσι έφτιαξε τη μάνα". Και αυτή είναι μόνο ένας ρόλος της γυναίκας.

στην ταφόπλακα του Ντίνου Ηλιόπουλου
γράφτηκε όπως ζήτησε:
"Συγγνώμη κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ"

Πώς λοιπόν, μπορούμε να μείνουμε απαθείς όταν έχουμε να κάνουμε με το πλάσμα που γεννά τη ζωή! Πώς μπορούμε να την αφήνουμε να ασχολείται με πόμολα, να κοιτάει τον τοίχο στην καφετέρια και να κρυώνει στον δρόμο χωρίς παλτό (να μου πεις ας έβαζε κάτι πιο χοντρό). Μα πώς να μην είμαι χαρούμενος όταν με περιτριγυρίζουν όμορφα πλάσματα. Και η ομορφιά δεν βρίσκεται ούτε στο στήθος της, ούτε στο κραγιόν της.




Άκουσε τη γυναίκα σε κάθε της ηλικία. Όσα και να ξέρει, πάντα μπορείς να μάθεις κάτι. 
Δεν το καταλαβαίνεις; Είναι ένα ανεκτίμητο δώρο! Σήκω καθώς κάθεται στο τραπέζι σου και μην τρως χωρίς να έχει σερβιριστεί. 


Όχι επειδή το λέει το "Σαβούρα Βίβρ" αλλά επειδή είναι η πιο τέλεια δημιουργία της φύσης.




Χιλιάδες άγγελοι έπεσαν στη γη. Φρόντισε να τους προσφέρεις μια ευχάριστη διαμονή.

Ο μεγάλος περίπατος της Πέτρας

Της Χαριτίνης Παστελάκου,

Οι μέρες μετά την ψήφιση του Μνημονίου 2 από την τύποις δημοκρατική κυβέρνηση, κύλισαν τόσο γρήγορα που είναι λες και το ρολόι, το ημερολόγιο, ο χρόνος, έχουν σταματήσει στην περασμένη Κυριακή. Λες και ζει ο κόσμος από εδώ και μπρος 

μόνο αυτήν την μέρα.

Κάτι έχει αλλάξει. Το φαινόμενο της «Εθνικής κατάθλιψης» που είχε πρωτοξεκινήσει πριν 2 χρόνια υπάρχει μεν ακόμα, αλλά με μια διαφορά. Κάτι σαν ομοψυχία, οδηγεί κάθε Έλληνα, από την μικρή ηλικία των 15 χρόνων, μέχρι και ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να συμφωνούν σε ένα πράγμα: Δεν πάει άλλο. Οι «εταίροι» μας και οι πολιτικοί αυτού του τόπου, πριν λίγες μέρες χωρίς να το ξέρουν ενεργοποίησαν μια ωρολογιακή βόμβα.

Την Παρασκευή,  στο Σύνταγμα, πραγματοποιήθηκε μια μαθητική πορεία, όλων των σχολείων. Παρακολουθούσα μέρες πριν, τον ζήλο με τον οποίο τα παιδιά προσπαθούσαν να οργανωθούν, να μπουν σε μια σειρά να ενεργοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, να συγχρονιστούν ενδεχομένως και με άτομα που θα έπαιρναν μέρος στην πορεία του Σαββάτου (την οποία θα οργανώσει εν τέλει ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ)

Οι εικόνες από τη σημερινή πορεία είναι εικόνες απεριόριστης ντροπής. Περισσότερο όμως προκαλούν κύματα οργής. Είναι δυνατόν, άντρες ασφαλίτες, να αντιμετωπίζουν παιδιά 13 και 14 χρονών σαν οργανωμένους εγκληματίες; Να παλεύουν μαζί τους, να τα ξυλοκοπούν, λες και είναι επί ίσοις όροις; Παιδιά τα οποία πηγαίνουν σε σχολεία τα οποία ΑΚΟΜΗ δεν έχουν όλα τα βιβλία. Είναι νέοι άνθρωποι. Βλέπουν, ακούν, ενημερώνονται, αγανακτούν και πλέον οργανώνονται μαζικά.

Συγκεκριμένα, από εκείνη την ημέρα, κυκλοφορεί ένα βίντεο στο διαδίκτυο: Ένας νεαρός μαθητής βρίσκεται πεσμένος στο Σύνταγμα, ενώ δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ, στέκονται από πάνω του.  Ο μικρός δεν κουνίεται, ακούγονται φωνές από προφανώς συμμαθητές του: «Αφήστε τον ήσυχο, αφήστε τον!» ενώ ένας άλλος άντρας λέει: «Μην φοβάσαι αγόρι μου, μην φοβάσαι», «αφήστε τον, δεν έκανε τίποτα!», «θα σου δώσω εγώ τα στοιχεία μου, δεν έκανε αυτός τίποτα, άφησέ τον!». Σειρήνες, ουρλιαχτά, σκηνικό από εφιάλτη. Και η απάντηση του εν λόγω ΜΑΤατζή: «πετούσε πέτρες.» «Δεν έριξε πέτρα!» απάντησε ο ίδιος άνθρωπος, που ισχυρίζεται ότι ήταν μπροστά. Για μια πέτρα λοιπόν.

Κάποιος, κάπου, κάποτε, πρέπει να μιλήσει σοβαρά για το φαινόμενο με το όνομα «κατάχρηση εξουσίας». Οι άνθρωποι των δυνάμεων καταστολής είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίζουν τις χειρότερες των συνθηκων. Μπορούν να απωθήσουν αν απειληθούν, πόσο μάλλον, όταν η απειλή αυτή προέρχεται από παιδιά γυμνασίου.  Ένας ξυλοδαρμός, τι θα προσφέρει; Μια δημόσια ταπείνωση, ένα ακόμη δείγμα του χάους που επικρατεί. Οι χειροπέδες που περάστηκαν στα χέρια του παιδιού, τον κατέστησαν στα μάτια της δικαιοσύνης εγκληματία. Στα μάτια της πολιτείας, απειλή. Στα μάτια των ΜΑΤ, δημόσιο κίνδυνο. Κι όμως, ήταν και είναι μόνο ένα 

παιδί...

Παραθέτω το παρακάτω που σχετίζεται με το άρθρο της Χαριτίνης.

Χαρακτηριστικά το blog "No budget" γράφει (για να ξέρουμε):  

Η ιδέα της δημιουργίας των ΜΑΤ ήταν του πρωθυπουργού της Χούντας Σπύρου Μαρκεζίνη αλλά δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει και η ιδέα υλοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τα ΜΑΤ δεν θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί ποτέ και δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης σε μια δημοκρατία. Φυσικά, δεν έχουμε δημοκρατία αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει πως -όταν τα ΜΑΤ χρησιμοποιούνται για να φυλάνε τις οικίες των πολιτικών και τα εστιατόρια που τρώνε- το καθεστώς έχει σαπίσει εντελώς, τότε θα πρέπει να περιμένει και τα χειρότερα.

Το "νέο" λύκειο των ταξικών φραγμών και της αμάθειας

Από τον Γιώργο Κ. Καββαδία, εκπαιδευτικό –ερευνητή. http://gkavadias.blogspot.com 

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΕΤΑΙ ΣΕ ΝΕΟ  

Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο; Το ιστορικό ερώτημα επανέρχεται, όχι μόνο από τις γενικότερες δραματικές εξελίξεις , αλλά και από τις επίσημες διακηρύξεις του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με το νέο εξεταστικό σύστημα. Ως … «αντιεξουσιαστές στην εξουσία»  η ηγεσία και οι πρόθυμοι και διατεταγμένοι  ειδήμονες του Υπουργείου Παιδείας ασκούν δριμύτατη κριτική στο εφαρμοζόμενο εξεταστικό σύστημα και στο σχολείο που οι ίδιοι έχουν θεσμοθετήσει! Οι ίδιοι καταγγέλλουν ότι «ανθεί ένα τεράστιο οικονομικό κύκλωμα παραπαιδείας ,… αναπαράγονται κοινωνικοί φραγμοί, καθώς τα παιδιά των ασθενέστερων οικονομικά οικογενειών έχουν σαφέστατα πολύ λιγότερες ευκαιρίες», ότι «η ελληνική οικογένεια αιμορραγεί οικονομικά», ότι το Λύκειο «προσφέρει αποσπασματικού χαρακτήρα γνώσεις», ότι «οι μαθητές αναλώνονται πολύ στην αφομοίωση πολλών κατακερματισμένων πληροφοριών»(1) και τόσα άλλα … 

Ας μην  έχουμε αυταπάτες καμιά από τις «επίσημες» προτάσεις του ΥΠΕΠΘ, όσα περιτυλίγματα κι αν χρησιμοποιούν, δεν έρχονται να αλλάξουν προς το καλύτερο το επίπεδο του σχολείου, την είσοδο στις τριτοβάθμιες σπουδές, το επίπεδο των πανεπιστημιακών σπουδών και την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Αντίθετα επιδιώκουν με την άθλια μαγιά των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να θεμελιώσουν μια εκπαίδευση που έχει έμβλημά της την ανταγωνιστικότητα, την ευελιξία, την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση, το παραπέρα βάθεμα των ταξικών φραγμών.  

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ 

«Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, τα παιδιά ξεχωρίζονται, όπως και οι μεγάλοι, σε δύο κατηγορίες, σ’ εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν τη συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και σ' εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν το μεγάλο στρατό της δουλειάς που δεν πληρώνεται όλη». 

Δημήτρης Γληνός 

Η συνταγή τους παλιά και δοκιμασμένη. Οι εξετάσεις για μια ακόμα φορά αποτελούν την …ναυαρχίδα της «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισής» τους. Προτείνουν λύσεις που ανασύρουν από τα ...μουσεία των αποτυχημένων εξεταστικών συστημάτων του παρελθόντος: οι μαθητές θα διαγωνίζονται στο τέλος της χρονιάς σε πανελλαδικές εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα. Όσοι περάσουν τα «φλεγόμενα στεφάνια» θα διεκδικήσουν την εισαγωγή τους στην Ανώτατη εκπαίδευση, στην τελευταία τάξη του Λυκείου, περνώντας από έναν ακόμη γύρο πανελλαδικών εξετάσεων σε 3-5 μαθήματα (τα οποία στην πραγματικότητα θα είναι τα διπλάσια καθώς το Υπουργείο παιδείας προσφέρει τρία σε … ένα τα φιλολογικά μαθήματα, τις φυσικές και μαθηματικές επιστήμες).  

Αν μέχρι σήμερα τον αποκλειστικό στόχο της προετοιμασίας των μαθητών για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση  τον είχε η Γ’ λυκείου, τώρα θα είναι στόχος όλων των τάξεων του λυκείου. Οι μαθητές θα εντάσσονται από τη Β' Λυκείου σε κατεύθυνση, θα κυνηγάνε από την Α' Λυκείου υψηλές επιδόσεις (γιατί θα μετράει η επίδοσή του στο Λύκειο στην πρόσβαση), θα κυνηγάνε εργασίες και μαθήματα με κριτήριο όχι το τι μαθαίνουν σ' αυτά τα τρία χρόνια, αλλά το σε ποια σχολή θέλουν να βρεθούν μετά από τρία χρόνια... . Έτσι  δρομολογείται η πρόωρη έξοδο ενός τμήματος του μαθητικού πληθυσμού από τις φτωχότερες τάξεις και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές από την «κούρσα» του Λυκείου. Με αριστοτεχνικό τρόπο δημιουργούνται οι όροι που επιβάλλουν «αυτεπαγγέλτως» υψηλά ποσοστά απόρριψης και αποκλεισμού.  

Η υλοποίηση των προτάσεων τους είναι δεμένη με ένα νήμα με όλα τα γνωστά παρεπόμενα των πανελλαδικών εξετάσεων (φροντιστηριοποίηση, αυξημένο ιδιωτικό κόστος, ταξικοί φραγμοί και διαχωρισμοί, αμάθεια, κλπ) ενώ παράλληλα όχι μόνο αφήνει άθικτους όλους τους φανερούς και σιωπηρούς μηχανισμούς της κοινωνικής επιλογής στο σχολείο, αλλά και τους εντείνει. H εκτόξευση στα ύψη των προσοστών της αποτυχίας των μαθητών του Λυκείου τα τελευταία χρόνια, πιστοποιεί ότι οι μη ευνοημένοι κοινωνικά μαθητές καλούνται να παίξουν το ρόλο της... Iφιγένειας για να φυσήξει ούριος άνεμος στον κυρίαρχο στόχο για φθηνό, ανταγωνιστικό και αποδοτικό σχολείο στην αυγή του νέου αιώνα. 

 

Το προφίλ του «νέου» λυκείου είναι το εξής: φτηνό (με τριαντάρια τμήματα, τους απολύτως απαραίτητους καθηγητές και χωρίς (νέα)  βιβλία), εξειδικευμένο, εξοντωτικό, ελιτίστικο και ταξικό. Εχθρικό και  αυστηρώς ακατάλληλο για οικογένειες που δεν μπορούν πλέον να θεωρήσουν ανελαστική τη δαπάνη της φροντιστηριακής εκπαίδευσης η οποία επεκτείνεται σε όλα τα χρόνια. Τελικά, τα μέτρα για το «νέο Λύκειο» θα μπορούσαν, με μια φράση να χαρακτηριστούν μέτρα «για την ενίσχυση και τη διεύρυνση των φροντιστηρίων»...

Απόσπασμα του άρθρου.

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ

Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω

Σε μια χώρα που πλήττεται από οικονομικές και πολιτικές δυσχέρειες μεταβάλλεται σταδιακά, το όλον της καθημερινότητάς της. Όχι μόνο σε θέματα που αφορούν, τον οικονομικό "Γολγοθά" της κάθε οικογένειας, αλλά και σε ό,τι αφορά την λεγόμενη "ψυχολογία του πλήθους". 

Χαρακτηριστικό είναι, ότι σε δύσκολες εποχές, όπως η σημερινή, ο κόσμος τείνει να ψάχνει, συνειδητά, ή υποσυνείδητα, ένα είδος σωτήρα, "εθνοπατέρα", στο πρόσωπο του οποίου βρίσκει την ελπίδα, μέσα από πράξεις αλληλεγγύης και αλτρουισμού του τελευταίου. 

 Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, και ημερών μέσα στα οποία, συγκαταλέγεται και η χθεσινή ψήφιση του Μνημονίου 2-ταφόπλακα της Ελλάδας, είχαν συμπέσει με την έξαρση των διαδικτυακών επιθέσεων των "Anonymous", παγκόσμιας βελινεκούς οργάνωση η οποία προκάλεσε το blackout, δεκάδων ιστοσελίδων πολιτικού κυρίως περιεχομένου, ακόμα και αυτής του ίδιου του πρωθυπουργού.

Τα μηνύματα που στέλνει η οργάνωση απαιτούν την εκ βαθέων αλλαγή της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας με πρωταρχικό στόχο το σεβασμό στους πολίτες. Στην αντίθεση περίπτωση θα συνεχίσουν τις επιθέσεις. Μάλιστα, με αφορμή, την αναταραχή που έχει επιφέρει το θέμα του A.C.T.A, η οργάνωση απειλεί, ότι αν δεν αποσυρθεί, η Ελλάδα από την υπογραφή του νόμου, τότε, θα ξεσπάσει μαζική ηλεκτρονική επίθεση, σε κάθε ιστοσελίδα των Μ.Μ.Ε  προκαλώντας ηλεκτρονικό "τηλε-χάος". 

Αυτές οι τελευταίες ενέργειες των "Anonymous", έχουν προκαλέσει τον θαυμασμό των πολιτών και κυρίως των νέων ανθρώπων (αν λάβουμε υπόψιν, ότι αυτοί είναι πιο εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο). Δεν είναι μάλιστα λίγοι και αυτοί που τους χαρακτηρίζουν ως τους νέους απελευθερωτές της Ιστορίας και βασίζονται πάνω τους, για μια ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

"Η μεγαλύτερη παγίδα [...] να αφήσουμε άλλους να δράσουν για ένα μέλλον που αφορά εμάς"

Είναι βασικό να καταλάβουμε, ότι η δημοκρατία ζει, αναπνέει και αναπτύσσεται όταν κάθε άτομο συνειδητοποιεί την ιδιότητα του πολίτη και πράττει με βάση αυτήν και όχι όταν περιμένει τη σωτηρία ένθεν και ένθεν. Σ'αυτή την δύσκολη μάχη, σ'αυτήν την χώρα που βουλιάζει καθημερινά όλο και περισσότερο σε μία λαίλαπα χρέους και απελπισίας, χρειαζόμαστε συμμάχους. Όχι σωτήρες. Η Ελλάδα, ανέκαθεν αγαπούσε τους Μεσσίες. Σίγουρα οι Anonymous, μάχονται με έναν δικό τους τρόπο, με βάση τη δικιά τους ιδεολογία και αρχές. Ωστόσο, είναι σωστό, να αφεθούμε ολοκληρωτικά στην δικιά τους βοήθεια, να παραμείνουμε αδρανείς και αμέτοχοι μπροστά στις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα; Το πολίτευμά μας, έχει τις περισσότερες ελευθερίες αλλά και τις μεγαλύτερες ευθύνες. Η μεγαλύτερη παγίδα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που παραμονεύει είναι να αφήσουμε άλλους να δράσουν για ένα μέλλον που αφορά εμάς. Κανένα έθνος δεν άλλαξε την ιστορία του, περιμένοντας ένα θαύμα. Η δύναμη βρίσκεται στον καθένα μας ξεχωριστά. Δεν ξέρω αν ειναι θεϊκή. Σίγουρα όμως είναι ικανή, να αλλάξει τα πάντα, μια για πάντα. 

Της Χαριτίνης Παστελάκου

Η συνέντευξη με τον Ηλία Πατίδη στον Εξερευνητή

Ο κύριος Ηλίας Πατίδης ήταν ο πρώτος που μίλησε στο μικρόφωνο του Εξερευνητή.


Δείτε τη συνέντευξη ΕΔΩ

Σύντομα και η συνέντευξη του κ. Ζαχαρία Ζούπη...

βρείτε μας στο facebook: 

Οι Γερμανοί ξανάρχονται... (για διακοπές?)

Σε "αναμμένα κάρβουνα" φαίνεται πως βρίσκεται η κυβέρνηση Παπαδήμου μετά την τελευταία συνάντησή της με την τρόικα η οποία επιμένει σε νέες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά της χώρας με περικοπές μισθών,  και με διαρκείς ανατροπές στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η ίδια η κυβέρνηση από την πλευρά της, απαντά ότι τέτοια μέτρα θα επιφέρουν μόνο περαιτέρω ύφεση στα δημοσιονομικά της χώρας. 

Σύμφωνα με την τρόικα, η Ελλάδα παρόλη την οικονομική στήριξη που δέχτηκε μέσω των πακέτων βοηθείας από τους δανειστές της, δεν κατάφερε να υλοποιήσει βασικά σημεία του προγράμματος με αποτέλεσμα, το έλλειμμα να μην έχει δεχτεί την αναμενόμενη μείωση. Προκειμένου λοιπόν, η Ελλάδα να πάρει το νέο πακέτο στήριξης, θα πρέπει να αποδείξει την εμπιστοσύνη της στους εγγυητές της, με την ψήφιση του νέου Μνημονίου το οποίο θα εμπεριέχει μέτρα που θα πρέπει να εφαρμοστούν.

Ένα από αυτά, το οποίο μάλιστα είχε επιφέρει και μεγάλη αναταραχή, όταν είχε πρωτοαναφερθεί, κάνει λόγο για "μεταβίβαση της εθνικής δημοσιονομικής κυριαρχίας"  σε αυστηρό ευρωπαϊκό έλεγχο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το οποίο όμως δεν έχει ακόμη οριστεί.  Δηλαδή, σε περίπτωση που η Ελλάδα συνεχίζει να μην πληροί τις προϋποθέσεις ένας επίτροπος (πρόταση που είχε καταβάλει πρώτα η Γερμανία) με αυξημένες αρμοδιότητες, διορισμένος από το Eurogroup θα αναλάβει να ελέγχει τα δημοσιονομικά του κράτους. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι καθώς κάτι τέτοιο κρίνεται αντισυνταγματικό, η Ελλάδα θα πρέπει να κατοχυρώσει τον μηχανισμό αυτό με συνταγματική τροποποίηση. 

Δεν ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Η πολιτική διείσδυση σε μια χώρα επέρχεται λίγο μετά από την οικονομική. Αν παρολαυτά, θεσπιστεί αυτός ο μηχανισμός, μιλάμε για την επίσημη πλέον κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα.


Της Χαριτίνης Παστελάκου(καλώς όρισες στον Εξερευνητή)