 |
| Manolis Symeonidis |
Αγαπητέ αναγνώστη. Αυτός που περιμένει τον παράδεισο όταν πεθάνει, είναι καταδικασμένος να ζει σε μία αιώνια κόλαση. Δεν ξεκίνησα το θέμα ούτε για να τα χώσω στην εκκλησία ούτε για να σου αλλάξω την κοσμοθεωρία. Απλά καμιά φορά θέλουμε μια ειδοποίηση για να θυμόμαστε καθημερινά πράγματα που περνάνε απαρατήρητα.
Είμαι απ'τους πρώτους που θα πει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο (αυτό προσπαθώ και εγώ να κάνω), ωστόσο μην είσαι βουτηγμένος στη λύπη αγαπητέ/ή.
Είναι τόσα τα όμορφα που θα συναντίσεις. Απλά άκου μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά/στο φροντιαστήριο, άκου τη σιωπή και τον αέρα πώς σου χαϊδεύει το κοιμησμένο πρόσωπο.
Οι άνθρωποι αποσύρθηκαν στις κρεβατοκάμαρές τους αλλά εσύ ακόμα γυρίζεις. Εσύ και εκείνοι που απόψε θα γλεντίσουν. Νιώσε για μια στιγμή τον άδειο δρόμο να σε καλεί να τον περπατήσεις. Και περίφανος όταν φτάσεις στην άλλη άκρη απλά κάτσε σε ένα παγκάκι και χάζεψε τον ουρανό.
Είσαι τόσο τυχερός σκέφτεσαι.
Καμιά φορά μου αρέσει να στέλνω ένα απλό στιχάκι για καληνύχτα σε ορισμένους φίλους.
Εκείνη την ώρα το συναίσθημα απλά δεν περιγράφεται. Είναι τόσο μα τόσο απλό-αλλά λίγοι το κάνουν.
Παράδεισος φίλε μου είναι να ζεις μιαν αλήθεια που ο άλλος δεν φαντάζεται καν πως μπορεί να υπάρξει. Κι ας μην καταλαβαίνουν εσύ μπορείς να χαίρεσαι με εσένα και να προσπαθείς με κόπο να κρύψεις το γέλιο σου.
Το πείραγμα μιας κοπέλας, ένα σπρώξιμο στο τρόλευ ή μια καλημέρα στη δουλειά. Πόση ζωή να χωρέσει μέσα σε λίγες λέξεις. Απλά κάνε διαλείμματα και αφομίωνε τις στιγμές.
Ώσπου να έρθει το μαγικό βράδυ και ο ύπνος. Τότε είναι που οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις...
Καληνύχτα
Σ.
αφιερωμένο στις καλές μου φίλες Αντωνία και Στέλλα (η Στέλλα μια μέρα θα διοικεί το σύμπαν γιατί-όπως όλοι ξέρουμε-είναι η πιο έξυπνη και ταλαντούχα κοπέλα :D )
