Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Χρόνια Πολλά!

Χρόνια Πολλά!


σε όλους τους σημερινούς αγωνιστές. Η μέρα δεν χρειάζεται περαιτέρω διευκρινήσεις.
Τα περισσότερα τα ξέρετε... Μια μαζική δολοφονία ελεύθερων αγωνιστών. Το πρόσωπο των "Ελληναράδων". Του κράτους... Των ατόμων εκείνων που θέλουν να λέγονται άνθρωποι-όμως δεν κατάφεραν να παρακούσουν τις εντολές των ανωτέρων τους. Πετούσαν δακρυγόνα και χτυπούσαν άοπλο πληθυσμό. Και απ'τα μπαλκόνια ακόμα ο κόσμος πέταγε λεμόνια στα παιδιά για να προστατευθούν απ'τα δακρυγόνα!

Α ρε Έλληνα!  Ντροπή σου! Ντροπή στον εργάτη και στον σκλάβο... Ντροπή! Ντροπή και σε σένα και σε μένα. ΑΠΑΘΕΙΑ μεγίστου βαθμού. Ποια ιστορία θα διδάξει ό,τι ποτέ δεν είδε ένα παιδί; Η ιστορία των σχολείων; Ποιος θα πει πως άνθρωποι δίνουν τη ζωή τους για τις ιδέες τους, για την ελευθερία τους. Και συ κλαίγεσαι για την κυβέρνηση που ο ίδιος εκλέγεις. Είμαστε αξιοθρήνητοι. 


Είπε μια συμμαθήτριά μου το πρωί "Ακούω ανθρώπους να λένε: Μια χούντα θα μας σώσει. και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να απαρνούνται την ίδια τους την ελευθερία. Των αγαθών το μέγιστο." 



Το άρμα που τότε πέρασε πάνω απ' τα παιδιά εκείνα το οδηγούσαν Έλληνες. Τα εκατοντάδες άρματα του σήμερα...;

Πάλι Έλληνες τα οδηγούν. 
Αθάνατη Ελλάδα. Γι' αυτό πολλοί νέοι σου απαξιούν να σηκωθούν στον Εθνικό Ύμνο. Γιατί είσαι βρόμικη. 


Άλλα όχι. Πότε το αφήσαμε να περάσει και θα περάσει τώρα. Μια δεύτερη 17 Νοέμβρη πλησιάζει-και θα είναι πιο αιματηρή. Πιο βάναυση και πιο ανατρεπτική από ποτέ... Δεν χρειάζεται χρόνια-απλά την σπίθα.


Στους "ανεξαρτήτως πολιτικού κόμματος"... Ευχαριστώ!


Δημοσθένους Λέξις-Δυτικές Συνοικίες (διασκευή)
Πλάνα και ντοκουμέντα 




Σάββας Αβραμίδης