Του Ηλία Λέκκου,
Φυσικά το να ακούς ένα τέτοιο άλμπουμ την ίδια περίοδο που κυκλοφορεί σε κάνει να αισθάνεσαι έστω και λίγο πως θα ήταν να έκανες το ίδιο και με το Superunknown και το Bad motor finger…αυτό όμως είναι ιστορία.
Η σύνθεση της μπάντας ίδια και απαράλλακτη
όπως τόσα χρόνια: Chris Cornell με την φωνάρα του,
Kim Thayil με τις ριφάρες του πλαισιωμένες από τον Ben Shepherd
και τον εκπληκτικό Mat
Cammeron. Οι συστάσεις περιττές και η συνταγή της επιτυχίας
δοκιμασμένη και σίγουρη … πάμε λοιπόν να δούμε το King Animal πιο αναλυτικά.
Η πρώτη αίσθηση που σου αφήνει το άλμπουμ είναι πως οι Soundgarden το πήραν από εκεί που άφησαν το Down on the upside (το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφορήσαν το 1997 πριν διαλυθούν). Ακούγοντας το όμως περισσότερες φορές αντιλαμβάνεσαι πως οι Soundgarden έχουν μεγαλώσει και έχουν ωριμάσει τόσο ηλικιακά όσο και μουσικά.
Η πρώτη αίσθηση που σου αφήνει το άλμπουμ είναι πως οι Soundgarden το πήραν από εκεί που άφησαν το Down on the upside (το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφορήσαν το 1997 πριν διαλυθούν). Ακούγοντας το όμως περισσότερες φορές αντιλαμβάνεσαι πως οι Soundgarden έχουν μεγαλώσει και έχουν ωριμάσει τόσο ηλικιακά όσο και μουσικά.
‘’I’ve been away for too long’’ μας λέει ο Cornell στο τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο και εμείς συμφωνούμε απόλυτα μαζί του. Το τραγούδι είναι δυνατό με ένα εξαιρετικό ριφ που μπαίνει σε ανύποπτο χρόνο και το συνοδεύουν άλλα δυο υπέροχα τραγούδια στην ίδια ένταση (non-state actor και by crooked steps). Ο δίσκος γίνεται στην συνεχεία πιο σκοτεινός και πιο ήρεμος δημιουργώντας ένα δρομάκι σε κάποιο δάσος που ακλουθώντας το μας φτάνει στο Taree ίσως το καλύτερο τραγούδι στο King Animal και πιθανώς να αποτελέσει ένα από τα επόμενα single του δίσκου. Οι συνθέσεις που ακλουθούν είναι πιο ακουστικές ενώ αίσθηση προκαλεί το σχεδόν happy-tune του Halfay there που θυμίζει λίγο ποπ χιτάκι … Ο δίσκος κλείνει με το rowing ένα αργό και συνάμα απολαυστικό τραγούδι με τον Cornell να μας παραδίδει μάθημα ζωής…’’moving is breathing and breathing is life, stopping is dying you’ll be alright’’ τραγουδάει και δεν μένει από τα να συμφωνήσω μαζί του.
Το King Animal δεν είναι ένα album με το οποίο οι Soundgarden συστήνονται ξανά στον κόσμο. Είναι η φυσική συνεχεία της πορείας τους … Δεν προσπαθούν να προσεγγίσουν καινούριο κοινό αλλά στοχεύουν στους παλιούς φαν του συγκροτήματος. Αν θες να ακούσεις Soundgarden για πρώτη φορά πρέπει να πας πίσω. O ήχος του δίσκου εφόσον δεν είσαι εξοικειωμένος με τον ήχο του συγκροτήματος θα είναι άγνωστος , ίσως κουραστικός και έτσι δεν θα το εκτιμήσεις όπως του αξίζει.
Οι Soundgarden έχουν ένα δικό τους οικοσύστημα με ήχους που καμία άλλη μπάντα δεν έχει καταφέρει να φτιάξει και μέσα από το King animal το διατηρούν αναλλοίωτο.
Το άλμπουμ είναι καλό με αρκετά ανεβοκατεβάσματα στο tempo και σίγουρα δεν σε αφήνει αδιάφορο . Είναι ένα άλμπουμ που αξίζει να ακούσεις … όσο για τους παλιούς φαν των Soundgarden μόνο ένα έχω να πω … απολαύστε. Rock on!
