Review Δίσκου - Lana Del Rey (Born To Die)

Η Lana Del Rey κατάφερε μέσα σε δυο χρόνια να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα... Στα 25 της η όμορφη κοπέλα από την Νέα Υόρκη συστήθηκε (για 2η φορά μετά την πρώτη απόπειρα με το πραγματικό  της όνομα Lizzy Grant) στο κοινό κυκλοφορώντας το single Video Games από τον επερχόμενο δίσκο Born to Die. Το Video Games εκτοξεύτηκε μέσα σε λίγες μέρες στα charts καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση σε πολλές χώρες και δείχνοντας πως το αστέρι της Lana Del Ray αρχίζει να λάμπει...

To άλμπουμ κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά και αγαπήθηκε από τον κόσμο από τις πρώτες κιόλας μέρες... Έγινε το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις για τον χρόνο που μας πέρασε και έδωσε στην τραγουδίστρια/τραγουδοποιό 9 βραβεία.

Πάμε λοιπόν να ρίξουμε και εμείς με την σειρά μας μια πιο αναλυτική ματιά στο Born to die...

Του Ηλία Λέκκου,

Το Born to Die είναι ένα σκοτεινό, καταθλιπτικό άλμπουμ βγαλμένο από τα στενά της Νέας Υόρκης... Η Lana Del Ray καταφέρνει να παντρέψει την ''χαρά'' της indie pop με την ''σκοτεινή διάθεση'' που εκχειλίζει από όλα τα καλλιτεχνικά ρεύματα της πόλης. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορείς με ακρίβεια να το κατατάξεις σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος. Το Born to Die εχει λίγο από indie λίγο από alternative λίγο από trip hop λίγο απ' ολα...

Το τραγούδι που μας καλωσορίζει έχει τον ίδιο τίτλο με το

άλμπουμ (Born to die) και σε βάζει στο κλίμα που θα επικρατεί στην πλειοψηφία του άλμπουμ από την αρχή... Την σκυτάλη παίρνει το Off to the races το πιο... ξεχωριστό μουσικά τραγούδι του άλμπουμ.Το Off to the races έχει ένα πιο εξωστρεφή χαρακτήρα τόσο στην μουσική καθώς είναι ελαφρώς πιο ηλεκτρονική όσο και στην φωνή... Αδιαμφισβήτητα είναι το πιο απαιτητικό φωνητικά τραγούδι και η Lana Del Rey τραγουδώντας τόσο παιχνιδιάρικα και σέξι τις λέξεις scarlet, starlet αποδεικνύει γιατί την θεωρούν ένα καινούριο  wonderkid. Ακολουθεί το Blue Jeans η μεγάλη επιτυχία του δίσκου και ο προάγγελος του, το Video games. Το άλμπουμ κυλάει εύκολα στην συνέχεια για να συναντήσουμε το  Summertime sadness μια λυπηρή αργή μπαλάντα και το outro έχει αναλάβει το Lucky ones.

Το Born to die είναι ένα easy listening άλμπουμ, όπως θα έπρεπε άλλωστε για το κοινό που απευθύνεται, και ο mainstream ήχος του συνδυασμένος με την καταθλιπτική διάθεση της Lana Del Rey αποδεικνύεται ένας πολύ καλός συνδυασμός καθώς πολύ εύκολα οποιοδήποτε τραγούδι θα μπορούσε να γίνει χιτ.

Στιχουργικά ο δίσκος απευθύνεται κατά κύριο λόγο στον γυναικείο πληθυσμό με τα τραγούδια Diet Mountain Dew, National Anthem & This is what makes us girls να το αποδεικνύουν περίτρανα. Η Lana Del Rey αναλώνεται στους στίχους της στους έρωτες στα λεφτά και στην επιτυχία και σίγουρα ο τρόπος που τα προσεγγίζει φανερώνει το νεαρό της ηλικίας της...

Το Born to Die είναι το άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε και η Del Ray το πρόσωπο της. Είναι ένας δίσκος που θα άκουγε εύκολα ο καθένας είτε ανήκει στην πιο ποπ σκηνή είτε ανήκει ακόμα και στην ροκ. Το σίγουρο είναι πως ακόμα και από περιέργεια αξίζει ένα άκουσμα και ποιος ξέρει ίσως η όμορφη νεοϋορκέζα καταφέρει να σε μαγνητίσει... Rock on!

Πάρτε Μια Γεύση: 

Download: Ολόκηρο τον Δίσκο: 

(απαιτείται εγγραφή)

http://hellastz.com/index.php?page=torrent-details&id=ee8be79653194599502b9901e731099d3f84b1c1

Αγοράστε τον Δίσκο:

Συλλογή Φωτογραφιών: Μια Νύχτα στη Βενετία

Νομίζω, πως για όποιον έχει παρατηρήσει δουλειά μου, είναι αρκετά ξεκάθαρο, πως προτιμώ να φωτογραφίζω την νύχτα, για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς, τον οποίο ήρθε με την σειρά του το πρόσφατο ταξίδι μου στην Βενετία να επιβεβαιώσει, είναι η σχέση που αποκτάς με τον χώρο λόγω της απουσίας, σχεδόν, όλων των ανθρώπων. Ίσως είναι ταλαιπωρία, έχει κρύο πού και πού, και χίλιες δυο άλλες δυσκολίες, όμως το αποτέλεσμα ελπίζω πως με δικαιώνει. Στην Βενετία απόλαυσα τις βόλτες αργά το βράδυ, όταν μπορούσα να χαζεύω με την ησυχία μου ό,τι θεωρώ εγώ αξιοθέατο και όχι ό,τι μου επέβαλλε η τουριστική μου φύση. 

Ciao…

Του Μανώλη Συμεωνίδη,

(κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση) 

Εγγραφείτε στο newsletter μας:

Email Marketing You Can Trust

Πρόταση ταινίας - Coraline: Το σπίτι στην ομίχλη

Σκηνοθεσία: Henry Selick

Πρωταγωνιστούν: Dakota Fanning, Teri Hatcher, Jennifer Saunders

Είδος: Animation, Φαντασίας

Διάρκεια: 100 λεπτά

Χώρα: Αμερική

«-Πώς μπορείς περπατώντας να απομακρυνθείς από κάτι και μετά να κατευθύνεσαι πάλι σε αυτό;

    -Αν περπατήσεις γύρω από τον κόσμο

    -Μικρός κόσμος....»

Tης Μαρίας - Βασιλικής Λεούση,

    Η μικρή Coraline, μετακομίζει με τους γονείς της σε ένα μυστηριώδες σπίτι. Κατά τη διάρκεια μιας εξερεύνησης, βρίσκει μέσα από μια πόρτα έναν παράλληλο κόσμο, τρομακτικά όμοιο με τον δικό της. Έναν κόσμο πιο ενδιαφέρον, που ικανοποιεί και με το παραπάνω την ζωηρή φαντασία της. Παραμένει όμως πολύ καλός για να είναι αληθινός και ξαφνικά η Coraline βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα παιχνίδι που δεν ορίζει τους κανόνες...

Πρόταση Βιβλίου - Το Τσίρκο της Νυχτας

Συγγραφέας: Έριν Μόργκεστερν

Είδος: Φαντασίας

Εκδότης: Πλατύπους

Έτος έκδοσης: 2011

ISBN: 9789606665769

Ηλικία: Από 14 ετών

Δυσκολία: Μέτριο

"Το τσίρκο φθάνει χωρίς προειδοποίηση

Δεν έχουν προηγηθεί αναγγελίες, ούτε αφισέτες στους στύλους και τους πίνακες ανακοινώσεων στο κέντρο της πόλης, ούτε αναφορές ή διαφημίσεις στις τοπικές εφημερίδες. Είναι απλά εκεί, ενώ χθες δεν ήταν."

Της Ντανιέλας Βερεκτενίδη,

     Μπορείς εύκολα να χαρακτηρίσεις το τσίρκο της νύχτας 

μαγευτικό, με μια υπέροχη ιστορία και  μυστήριο που διαρκεί μέχρι το τέλος, το βιβλίο αυτό είναι, όπως πολύ σωστά γράφτηκε στην κριτική του  THE TIMES, " Ένα κατόρθωμα φαντασίας που θα σας κόψει την ανάσα, ένα ονειροπόλημα που θα σας τραβήξει και θα σας τυλίξει στο ξόρκι του". Δεν θα σας πω την περίληψη, διότι θα χαθεί ένα μέρος του μυστηρίου, όμως όπως θα έχετε καταλάβει πρόκειται για ένα τσίρκο, όμως όχι ένα συνηθισμένο τσίρκο. Είναι ένα τσίρκο πέρα από κάθε φαντασία και γύρω από αυτό διαπλέκεται και η ιστορία του βιβλίου. Τολμώ να πω πως θυμίζει λίγο το The Prestige  του Κρίστοφερ Πρίστ (το οποίο μεταφέρθηκε το 2006 στην μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν) παραμένοντας όμως μοναδικό και στην υπόθεση αλλά και στον τρόπο συγγραφής.

     Το σίγουρο είναι πως θα χαθείς στις σελίδες του και όταν τελειώσει και βρεθείς ξανά στην σκληρή πραγματικότητα θα θέλεις να ξαναβουτήξεις μέσα. (Εκτός βέβαια εάν δεν σου αρέσουν τα βιβλία φανταστικού περιεχομένου, τότε shame on you.) Η συγγραφέας έχει ένα μοναδικό τρόπο συγγραφής και οι περιγραφές τις είναι τόσο λεπτομερείς και ονειρικές που θα κάνουν τις αισθήσεις σου να ξυπνήσουν και θα νομίζεις πως και εσύ ο ίδιος βρίσκεσαι μέσα στο τσίρκο, σχεδόν μπορείς να μυρίσεις και να γευτείς το ποπ-κορν και τα καραμελωμένα μήλα κάτω από την ξαστεριά και να αγγίξεις την ασπρόμαυρη βελούδινη κουρτίνα που σε χωρίζει από το περιεχόμενο του τσίρκου.

" Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που επιθυμούν να δουν. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό που τους  έχουν πει ότι βλέπουν."

"Πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια και ενέργεια σε ότι επιθυμούμε να αλλάξουμε."

                                        

"Τίποτα δεν είναι αδύνατο."

powered by Skroutz.gr

Mount & Blade - Game Review

Ανακάλυψα το Mount & Blade σε ένα από τα πολύωρα και βασανιστικά μου ταξίδια στα βάθη της αβύσσου που αποκαλούμε internet. Με μια πρώτη ματιά το παιχνίδι μου φάνηκε (για να εκφραστώ ευγενικά) πατάτα, αλλά αποφάσισα να το δοκιμάσω έτσι κι αλλιώς, και ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις μου μέχρι τώρα.

Του Δημήτρη Λιόλιου,

Το Mount & Blade μας έρχεται από την τούρκικη εταιρία TaleWorlds Entertainment, κυκλοφόρησε το 2008 και είναι τουλάχιστον απολαυστικό. Το Mount & Blade φέρει στοιχεία rpg, strategy και action-gaming, όλα μαζί σε μια εκρηκτική μίξη η οποία μπορεί να προσφέρει ατελείωτες ώρες gaming, καθώς συνδυάζει ταξίδια στον φανταστικό μεσαιωνικό κόσμο της Calardia (με έναν τεράστιο world map), μάχες με καταιγιστική hack and slash δράση, στρατούς που μπορεί να φτάνουν και τα 100 άτομα στην κάθε πλευρά ( oπότε ναι καλά καταλάβατε μιλάμε για επικές συγκρούσεις με 200 άτομα on screen να παλεύουν για την νίκη, την δόξα και την επιβίωση τους) και όλα αυτά να πλαισιώνονται με ένα κλασσικό rpg leveling system που δίνει στον χαρακτήρα σου τα skills που χρειάζεται για να επιβιώσεις στην αφιλόξενη και σκληρή Calardia

PRESENTATION

Θα πάω κατευθείαν στο ψητό, το Mount & Blade δεν είναι το πιο όμορφο παιχνίδι του κόσμου! Από άποψης γραφικών είναι μέτριο προς το κακό (λαμβάνοντας πάντα υπόψιν μας το έτος κυκλοφορίας του και τα παιχνίδια που κυκλοφορήσαν εκείνη τη χρονιά). Το περιβάλλον τόσο του World map όσο και των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων μοιάζει σαν να έχει φτιαχτεί την προηγούμενη δεκαετία και οι χαρακτήρες φέρουν περισσότερες γωνίες από όσες θα έπρεπε. Ο οπλισμός είναι και αυτός σε μια μέτρια κατάσταση καθώς αν και είναι καλοφτιαγμένος και έχει μεγάλη ποικιλία, θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος. Όμως όσα χάνει το παιχνίδι σε παρουσίαση το κερδίζει με τις κινήσεις κατά τη διάρκεια της μάχης. Οι κινήσεις ειναι ρευστες και η μάχη είναι μια πολύ ευχάριστη εμπειρία.

GAMEPLAY

Εδώ τα πράγματα αποκτούν ενδιαφέρον! Το Mount & Blade έχει τα ψεγάδια του αλλά το gameplay του τα κάνει όλα να μοιάζουν ασήμαντα. Το παιχνίδι ξεκινάει με την δημιουργία του χαρακτήρα σου και τις λεπτομέρειες για την ζωή του που θα καθορίσουν την θέση του στην κοινωνία και πόσο σκληρά πρέπει να παλέψει για να εδραιωθεί στην elit της Calardia. Η επόμενη επιλογή είναι σε ποιο από τα 6 βασίλεια της Calardia θα πας: Τους Rhodoks που χαρακτηρίζονται από τις μεγάλες ασπίδες τους και τα δόρατα τους, τους Swadians οι οποίοι μοιάζουν με μεσαιωνικούς ιππότες, τους Nords που είναι οι viking της παρέας, τους Saranids οι οποίοι είναι οι “άραβες” της Calardia, τους Vaegirs που είναι οι βόρειοι κάτοικοι της ιονισμένης μεριάς της Calardia και είναι πολύ καλοί με το τόξο ή με τους Khergits οι οποίοι είναι οι μογγολικές ορδές που ζουν στις στέπες και πολεμούν με τόξο από την πλάτη των αλόγων τους; Μέτα από αυτές τις επιλογές είσαι ελεύθερος να ακολουθήσεις όποιο μονοπάτι θέλεις. Μπορείς να γίνεις μισθοφόρος ή λόρδος στην δούλεψη κάποιου βασιλιά ή ακόμα να διεκδικήσεις εσύ τον θρόνο. Σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού οι μάχες είναι πολλές και μαζικές. Προσωπικά για να περιγράψω το Mount & Blade θα έλεγα οτι είναι ένα μεσαιωνικό Star Wars: Battlefront (αν μπορεί να υπάρξει κάποια σύνδεση ανάμεσα στα 2 αυτά games). Πραγματικά οι μάχες είναι αυτές που κάνουν το παιχνίδι να αξίζει τόσο πολύ πέρα από τις ατέλειες των γραφικών του. Από τεράστιες πορείες πεζικού για να αντιμετωπίσεις τους εχθρούς σου σε ανελέητες επελάσεις ιππικού και πολιορκίες για να υποτάξεις αντίπαλες πόλεις το Mount & Blade δεν σε αφήνει να βαρεθείς ποτέ! Και ακόμα και να βαρεθείς το παιχνίδι έχει αμέτρητα mods που μπορείς να δοκιμάσεις για να κάνεις την εμπειρία σου πιο συναρπαστική!

THE VERDICT

Το Mount & Blade είναι αδύναμο από άποψης γραφικών αλλά προσφέρει κάτι που τα περισσότερα μεσαιωνικά παιχνίδια δεν μας δίνουν ελευθερία κίνησης μαζικές μάχες και την δυνατότητα να παίξεις το παιχνίδι ξανά και ξανά κάνοντας διαφορετικές επιλογές για να δεις που θα σε οδηγήσουν. Προσωπικά το βρήκα καταπληκτικό παιχνίδι και το προτείνω ανεπιφύλακτα

7.5 /10

Download (ασφαλές torrent)

Σας άρεσε; Αγοράστε το:

powered by Skroutz.gr

Πρόταση ταινίας - Skhizein

Σκηνοθεσία: Jérémy Clapin
Διάρκεια: 13 λεπτά
Είδος: Animation μικρού μήκους
Χώρα: Γαλλία

Της Μαρίας - Βασιλικής Λεούση,


« Αυτό που έπεσε πάνω μου ήταν ένας μετεωρίτης και τίποτε άλλο! Το μόνο που θέλω...  είναι να γυρίσω πίσω στη θέση που βρισκόμουν. »

    91 εκατοστά απόσταση έχει ο Henry από τον εαυτό του εξ αιτίας ενός μετεωρίτη. Μία απόσταση που συνεχώς μεγαλώνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ενώ προσπαθεί να αντιμετωπίσει το ασυνήθιστο πρόβλημά του με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου.


 Skhizein. "Σχίζειν" ελληνιστί! Ο ήρωας μας πάσχει από σχιζοφρένεια, ασθένεια που τον χωρίζει στα δυο. Προσπαθώντας ανώφελα να μειώσει τις συνέπειες και να ζήσει μαζί με το χάσμα του εαυτού του, μπαίνει όλο και πιο βαθιά μέσα στην ταραχή του χωρίς να μπορεί να την αναχαιτίσει. 91 εκατοστά ανάμεσα στην κανονικότητα και την τρέλα είναι μονάχα ένα σύμπτωμα της αρρώστιας ή είναι η μετατόπιση της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, του σώματος και του μυαλού. Μια ταινία μικρού μήκους που αξίζει με το παραπάνω τα 13 λεπτά προβολής.


Υ.Γ. Για μια καλύτερη ματιά στην ταινία, καλό θα ήταν να εξετάσουμε και τον ρόλο του ψυχολόγου. Αντιπροσωπεύει μήπως τη στάση της κοινωνίας απέναντι σ αυτό το αλλόκοτο σχίσμα;


Δείτε την ταινία εδώ με ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ:

Πρόταση Βιβλίου - Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί

Συγγραφέας: Μάγια Αγγέλου
Είδος: Αυτοβιογραφία
Εκδότης: Πατάκης
Έτος Έκδοσης: 1993
ISBN: 9789602939499
Ηλικία: Από 15 ετών
Δυσκολία: Μέτριο προς δύσκολο

Της Ντανιέλας Βερεκτενίδη,

"Ελπίζοντας για το καλύτερο, προετοιμασμένη για το χειρότερο, και άφοβη για οτιδήποτε ανάμεσα."

"Χωρίς να είμαι πρόθυμη, είχα περάσει από το να αγνοώ την άγνοια μου στη γνώση ότι γνωρίζω, και το χειρότερο κομμάτι αυτής μου της γνώσης ήταν ότι δεν ήξερα ακριβώς τι γνώριζα. Ήξερα πολύ λίγα, αλλά ήμουν σίγουρη ότι τα πράγματα που είχα να μάθω δεν θα τα διδασκόμουν στο Λύκειο Τζώρτζ Ουάσινγκτον."

            Το Βιβλίο αυτό αποτελεί αυτοβιογραφία της Μάγια Αγγέλου, από την παιδική της ηλικία μέχρι την αρχή της ενηλικίωσης της, στο οποίο η συγγραφέας περιγράφει την κοινωνική κατάσταση στην οποία μεγάλωνε ένα νέγρο κορίτσι κατά τις δεκαετίες '30 και '40. Τα κύρια θέματα με τα οποία διαπραγματεύεται το βιβλίο είναι ο ρατσισμός, η σεξουαλική κακοποίηση, η αποδοχή ενός ατόμου από την κοινωνία και η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση κατά την διάρκεια ενός τυφώνα άσχημων καταστάσεων. Διαβάζοντας το μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε τον άθλιο διαχωρισμό των φυλών εκείνη την εποχή και ιδίως της νέγρας γυναίκας η οποία βρισκόταν σε ίσο επίπεδο με τα ζώα.

              Το βιβλίο αυτό θυμίζει περισσότερο λογοτεχνικό παρά μια απλή αυτοβιογραφία και είναι εξαιρετικός ο τρόπος που η Αγγέλου χειρίζεται την γλώσσα και πώς "χτίζει" μια συναισθηματικά φορτωμένη σκηνή.

               Η Μάγια Αγγέλου είναι μια γυναίκα που  κατόρθωσε να κάνει κάτι πολύ δύσκολο, να αγαπήσει τον εαυτό της για αυτό που είναι και αντιπροσωπεύει όλη της τη ζωή την έκφραση "Όταν πέφτεις εφτά φορές, πρέπει να σηκώνεσαι οχτώ". Παροτρύνοντας και τον κόσμο να κάνει το ίδιο και κυρίως τις γυναίκες.

              Εάν έβαζα βαθμό στο βιβλίο ίσως να μην έβαζα 5/5 αλλά όπως και να έχει είναι ένα πολύ καλό βιβλίο.

Στήλη Μόδας - BLACK & WHITE

Νομίζω πως οι περισσότερες από εμάς περιμένουμε την Άνοιξη με ανυπομονησία, όχι μόνο γιατί ανοίγει ο καιρός και αρχίζεις να ευχαριστιέσαι τις πρώτες ευωδιές των λουλουδιών, αλλά και γιατί τα ρούχα μας είναι πιο ανάλαφρα, αέρινα και γεμάτα χρώματα.

Της Χριστίνας Σταυροπούλου,

Παρ’ όλ’ αυτά, οι πασαρέλες γέμισαν με φορέματα, παντελόνια

και μπλούζες σε άσπρο/μαύρο/ασπρόμαυρο συνδυασμό! Είναι ένα chic look που ταιριάζει σε όλους και μπορεί να φορεθεί όλες τις ώρες και για όλες τις περιστάσεις. Φορέματα σε γεωμετρικά ασπρόμαυρα prints, παντελόνια και κολάν με ασπρόμαυρες ρίγες, αλλά και ρούχα που συνδυάζουν το ασπρόμαυρο με λεπτομέρειες σε χρώμα.

Κάτι που επανήλθε στη μόδα είναι το πουά ή αλλιώς polka dot’s που θυμίζει δεκαετία του ’70. Μικρές ή μεγάλες τελείες, στο κλασικό ασπρόμαυρο. Το πουά χαρίζει μία ρομαντική, girly νότα σε κάθε μας εμφάνιση ενώ παραμένει ένα από τα πιο elegant μοτίβα. Mάλιστα οι φετινές πασαρέλες- για την Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2013- των Marc Jacobs, Stella McCartney, Diane Von Furstenberg και Gucci γέμισαν από πουά και ριγέ (στην κλασική ή την πιο μοντέρνα εκδοχή του) και διάφορα άλλα περίεργα γεωμετρικά μοτίβα. Για παράδειγμα, ένα ασπρόμαυρο φόρεμα, ίσιο με μήκος κάτω από το γόνατο, με διακριτικές πένσες και κοψίματα στη μέση, σαν αυτό που πρότεινε στο ντεφιλέ του οίκου Jil Sander, ο Ραφ Σίμονς είναι μια καλή επιλογή.

Μήπως φοβάστε πως αυτή η νέα τάση θα σας κάνει να μοιάζετε με τη γιαγιά σας ή με ένα φυλακισμένο; Φορέστε το Black & White άφοβα, μπορείτε να συνδυάσετε μονόχρωμα άσπρα κομμάτια με μαύρα, να φορέσετε μαύρα αξεσουάρ σε total white λουκ, ακόμα και να παίξετε με τα prints και τις υφές των υφασμάτων.

Και ποιός είπε ότι το ασπρόμαυρο δεν είναι σέξυ; Αν συνδυαστεί κατάλληλα, μπορεί να είναι εκρηκτικό. Για φανταστείτε ένα μίνι, ασπρόμαυρο, girly φόρεμα με ψηλές κόκκινες γόβες και κόκκινο κραγιόν. Για τις πιο κλασικές που θεωρούν τολμηρό το ασπρόμαυρο σε ένα φόρεμα, ένα παντελόνι ή μια ολόσωμη φόρμα, προτιμήστε το σε αξεσουάρ όπως μια τσάντα ή ένα μαντήλι.

Πρόταση ταινίας - Goodbye Lenin

Σκηνοθεσία: Wolfgang Becker
Πρωταγωνιστούν: Daniel Brühl, Katrin Saß, Chulpan Khamatova.
Είδος: Κοινωνική, Κωμική -Δραματική
Διάρκεια: 121 λεπτά
Χώρα: Γερμανία

Της Μαρίας - Βασιλικής Λεούση,


«Το μέλλον κείτεται στα χέρια μας. Αβέβαιο, μα πολλά υποσχόμενο»

   Ανατολικό Βερολίνο 1989. Η αφοσιωμένη κομουνίστρια Christianne, παθαίνει καρδιακή προσβολή με αποτέλεσμα να πέσει σε κώμα. Οχτώ μήνες αργότερα όταν συνέρχεται, η

αγαπημένη της Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει ενοποιηθεί με το δυτικό κομμάτι και ο καπιταλισμός έχει εισχωρήσει για τα καλά στις ζωές των ανθρώπων. Ο γιος της Alexander θα επιχειρήσει να "ξαναχτίσει" το τοίχος του Βερολίνου εντός του δωματίου της μητέρας του για να την προστατέψει από το ισχυρό σοκ της αλλαγής κρύβοντας επιμελώς την πραγματικότητα.


    Ημέρα της μητέρας σήμερα, όποτε δε νομίζω να μπορούσα να βρω μια καλύτερη ταινία. Η απίστευτη προσπάθεια του Alexander να μην φέρει την μητέρα του σε κίνδυνο είναι οπωσδήποτε κάτι ηρωικό. Τα πιο σημαντικά πράγματα εξάλλου κρύβονται στον μικρόκοσμο που ζούμε, ακόμη κι αν ο κόσμος γύρω καταρρέει. Από την ταινία δε λείπουν πολιτικά μηνύματα, τα οποία ο θεατής καλείται να επεξεργαστεί μόνος, βλέποντας και τις δύο όψεις του νομίσματος. Του καινούργιου και γυαλιστερού Γερμανικού μάρκου φυσικά...

Y.Γ. Η μουσική της ταινίας είναι του γνωστού και αγαπημένου Yann Tiersen.

Trailer:

Η ΤΑΙΝΙΑ:

Γιορτή της μητέρας - 8facts

Του Σάββα Αβραμίδη,

8 Πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τη Γιορτή της Μητέρας

πηγή: 8facts



1) Η Anna Jarvis, η οποία εγκαθίδρυσε την Γιορτή της Μητέρας κατέληξε εχθρός της γιορτής, διότι είχε πάρει μεγάλη εμπορική διάσταση.



2) Μάλιστα, η γιορτή είναι αμέσως μετά τα Χριστούγεννα, η μέρα που δίνονται τα περισσότερα δώρα - αποδεικνύοντας πόσο δίκιο είχε η Jarvis.

3) Στη Γιορτή της Μητέρας γίνονται οι περισσότερες κλήσεις από κάθε άλλη μέρα του χρόνου.

4) Ο Μ.Ο. ηλικίας που μια γυναίκα γίνεται μάνα για πρώτη φορά είναι τα 24,8 

5) Νεότερη μητέρα της ιστορίας θεωρείται η Lina Medina, η οποία έφερε στον κόσμο το 1939 ένα αγοράκι 3 κιλών, σε ηλικία μόλις 5.5 ετών!!

6) Ενώ, γηραιότερη μητέρα θεωρείται η Maria Del Carmen Bousada Lara, η οποία γέννησε δίδυμα το 2006, σε ηλικία 66 ετών.

7) Το 1999, η Leontina Albina μπαίνει στο βιβλίο με τα ρεκορ γκίνες έχοντας αποκτήσει 55 παιδιά...! 

8) Ρεκόρ σημειώνει και η Elizabeth Ann Buttle γεννόντας το δεύτερο παιδί της 47 χρόνια μετά το πρώτο.



Επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, γι' αυτό έφτιαξε τη μητέρα Δουμάς (πατέρας)

"Οι Πλάτες Μας" φωτο-συλλογή του Μ.Συμεωνίδη

Του Μανώλη Συμεωνίδη,

   Ακόμα και αν επιλέγεις να μην κοιτάς το πρόσωπο ενός ανθρώπου, μπορείς να παρατηρήσεις και να καταλάβεις πολλά πράγματα για αυτόν, αρκεί να αφιερώσεις λίγα δευτερόλεπτα. Αυτά τα δευτερόλεπτα που ουσιαστικά μπαίνεις στην ζωή ενός «ξένου» ανθρώπου παρέχουν γέλιο, ίσως και απογοήτευση για την ανθρώπινη φύση. Το πιο σημαντικό και αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι η περιέργεια του να μάθεις περισσότερα, όχι σαν κουτσομπολιό, ούτε με επικριτικό ύφος. Απλά για να καταλάβουμε πως δεν είμαστε το επίκεντρο των πάντων και πως γύρω μας συμβαίνουν χιλιάδες πράγματα. 

Έτσι λοιπόν αποφάσισα να αφιερώσω λίγο χρόνο από τις διακοπές μου το Πάσχα για να παρατηρήσω... δοκιμάστε το. Είχε πλάκα ομολογώ. Αυτά από εμένα,ευχαριστώ.