Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Πρόταση ταινίας - Ο Λαβύρινθος του Πάνα

Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Πρωταγωνιστούν: Ivana Baquero, Sergi López, Maribel Verdú
Είδος: Φαντασίας
Διάρκεια: 119 λεπτά

Της Μαρίας - Βασιλικής Λεούση,


«- Μercedes, πιστεύεις στις νεράιδες;
- Όχι αλλά όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι πίστευα. Πίστευα σε πολλά πράγματα που δεν πιστεύω τώρα...»


   Ισπανία μετά τον εμφύλιο, εποχή Franco. Η Οfelia, μετακομίζει με την μητέρα της στο σπίτι του θετού της πατέρα στρατηγού Vidal, φαλαγγίτη που έχει αναλάβει την εξόντωση κάθε αντιστασιακού στοιχείου. Η μικρή, οδηγούμενη απο μια "νεράιδα" θα ανακαλύψει εναν εγκαταλελειμμένο λαβύρινθο. Το λαβύρινθο του μυθικού Πάνα...

   Μεσα στη ζοφερή πραγματικότητα η φαντασία ειναι ίσως η μόνη πηγή για να αντλήσει κάποιος ζωή. Η πρωταγωνίστριά μας θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για να φτάσει στην πληρότητα, μέσα απο διακριτούς συμβολισμούς και αληγορίες. Παράλληλα και μέσα απο τον ανθρώπινο παράγοντα, ο οποίος παρουσιάζεται με όλες του τις εκφάνσεις. Σκληρότητα, αγάπη, ένστικτα επιβίωσης, θάνατος και ζωή... Η βίαια λογική των ενηλίκων σε αντίθεση με την παιδική φαντασία. 'Η μήπως η φαντασία είναι περισσότερο λογική απο την απάνθρωπη πραγματικότητα;

Υ.Γ. Την αλήθεια βλέπουν μόνο όσοι έχουν τα μάτια για να την αντικρύσουν...

Trailer:

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

The Bar Suit - Στήλη Μόδας


Της Χριστίνας Σταυροπούλου,

Τον Φεβρουάριο του 1947, ο Ντιόρ δουλεύει γι’αυτό που θέλουν οι γυναίκες κι αυτό που θέλουν είναι να επανακτήσουν τη θηλυκότητά τους. Να διώξουν τα μουντά χρώματα και να αναδείξουν το σώμα τους.


Ο Ν. δημιουργεί μία νέα συλλογή με σκοπό να αναδείξει τη γυναίκα. Με αυτή του τη δουλειά ο Ν. γίνεται απ’ο τους πιο πολυσυζητημένους σχεδιαστές. Ένα όμως από τα 90 σύνολα, το ταγιέρ για μπάρ (the Bar Suit), καταφέρνει να ξεχωρίσει και να υιοθετηθεί απ’όλες τις γυναίκες του Παρισσιού.

Η μαύρη φούστα του ταγιέρ έφτανε ως τη μέση της γάμπας και στο εσωτερικό της ήταν φορδραρισμένη με δύο σειρές από μαύρο τούλι. Το σακάκι ήταν λευκό, με μεγάλα κουμπιά και βάτες, τελείωνε με δύο μπάσκες οι οποίες ήταν γεμισμένες με βαμβακερές βάτες, σχεδιασμένο έτσι ώστε να τονίζονται οι γυναικείοι γοφοί.

Η σφιχτή μέση αναδείκνυε το στήθος και στρογγύλευε τη γραμμή της περιφέρειας. Αυτό το νέο λούκ μεταμόρφωσε τις αναλογίες και επέστρεψε στο γυναικείο σώμα τις καμπύλες του.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Φτηνά Τσιγάρα - Μύρισε Καλοκαίρι

Αν και κανονικά η Μαρία έχει αναλάβει τις ταινίες... επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για τα "Φτηνά Τσιγάρα"

Του Σάββα Αβραμίδη,


Είδος Ταινίας: Cult
Έτος Παραγωγής: 2000

Cult, το είδος της ταινίας. Δεν ξέρω αν γενικότερα μ'αρέσει το είδος ή σαν λέξη, πάντως η ταινία του
Ρένου Χαραλαμπίδη με προβλημάτισε.

Ένα No Budget film που τοποθετεί την κάμερα σε καθημερινές (και μη) σκηνές της ΑΘήνας του 1999. Απέραντη ομορφιά, ήρεμα σκηνικά, άρωμα ελληνικού καφέ, αμπελοφιλοσοφίες, εραστές, τηλέφωνα με καντραν, ραδιόφωνα με βελόνα, καντίνες, δρομάκια, κίτρινα τρόλλεϋ και ένας πρωταγωνιστής ιδιαίτερος.
Μην περιμένετε δυνατό σενάριο, ανατροπές και σκηνοθετικές καινοτομίες. Πιο πολύ με αυτοσχεδιασμό μοιάζει η δημιουργία του Ρένου και σε αυτό συνέβαλαν οι καταπληκτικές ερμηνείες όλων.

Περιμένετε ατάκες όπως: 
"Εγώ μαζεύω το πιο άγριο και φοβερό πράγμα στον κόσμο. Στιγμές!"και: 
"-Ποιό είναι το δικό σου όνειρο;
-Για απόψε, εσύ!"


Ψευτοκουλτούρα; Σε καμία περίπτωση! Ο χρόνος κυλάει σα νερό καθώς το άρωμα του Καλοκαιριού σου γεμίζει το κορμί.


Έχω δει την ταινία πάνω από τρεις φορές. Όποτε τύχει να ακούσω το soundtrack ή να δω σκηνή, νιώθω αμέσως την ανάγκη να δω και την υπόλοιπη ταινία.

"Ένα αριστούργημα", ήταν αυτό που σκέφτηκα την πρώτη φορά... και ακόμα πιστεύω το ίδιο!
Ένα αριστούργημα που σίγουρα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Το τραγούδι του τέλους:



Ολόκληρη η ταινία:


Απ' τα πιο ωραία αποσπάσματα:

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Πρόταση ταινίας: Άνοιξη καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και άνοιξη...

Πρωταγωνιστούν: Oh Yeong-su, Kim Young-min, Seo Jae-kyung, Kim Jong-ho, Ha Yeo-jin
Σκηνοθεσία: Kim Ki-duk
Διάρκεια: 103 λεπτά
Είδος: Δραματική


 «Η λαγνεία ξυπνά την επιθυμία για κτητικότητα. Κι αυτό εγείρει την πρόθεση για
έγκλημα»

Της Μαρίας - Βασιλικής Λεούση,


 Σ' έναν απομονωμένο πλωτό ναό ζει ένας βουδιστής μοναχός μαζί με τον μικρό μαθητευόμενό του. Εκεί ο μικρός μαθαίνει πολύτιμα πράγματα για τη ζωή μέσα από την καθημερινότητα της φύσης. Και καθώς οι εποχές αλλάζουν, το παιδί γίνεται έφηβος και ωριμάζει σταδιακά, ερωτεύεται και χαράζει την ζωή του, γίνοντας και ο ίδιος μέρος της αλυσίδας που συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον...

 Από άνοιξη σε χειμώνα και μετά πάλι σε άνοιξη...Από τη ζωή στο θάνατο, και πάλι ξανά στη ζωή. Μια ταινία για τον κύκλο, την αέναη κίνηση και τη ροή των "εποχών" τόσο στη φύση, που υμνείται σε κάθε σκηνή, όσο και στην ζωή του πρωταγωνιστή μας. Σενάριο που "λέει" πολλά, δίχως να φλυαρεί, αφήνοντας την εικόνα να μιλήσει. Αμαρτία, νέμεση και τέλος εξιλέωση. Επειδή μπορεί ο χειμώνας να είναι βαρύς, αλλά μοιραία θα έρθει πάλι η άνοιξη...


  Υ.Γ. Η ανατολική φιλοσοφία και οι βουδιστικές αρχές είναι ένα εμφανές σημείο που αξίζει λίγη σκέψη παραπάνω. Αρσενικό και Θηλυκό. Καλό και Κακό. Φως και Σκοτάδι. Γιν και Γιανγκ. Όλα με την ανυπέρβλητη ισορροπία που όρισε η φύση...




Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Ο Δίσκος της βδομάδας - RENEGADES


σήμερα έχουμε... live! 

Γράφει ο Ηλίας Λέκκος,

Την πέμπτη βρεθήκαμε με έναν καλό μου φίλο στο Fuzzστον ταύρο για να δούμε τους Renegades. Οι Renegades είναι μια tribute band στο μεγάλο Αμερικανικό συγκρότημα τουςRage Against The Machine και αποτελούνται από τους: Πάνο Παπάζογλου στην φωνή, Στέλιο Φράγκο στην κιθάρα, Κώστα Βήχο στο μπάσο και τον Μιχάλη Καπηλίδη στα τύμπανα. 

Στον 
Fuzz φτάσαμε σχετικά νωρίς για να μην μπλεχτούμε με πολύ κόσμο και για να έχουμε μια καλή θέση κοντά στην σκηνή. Πριν από την συναυλία προβλήθηκε ένα βίντεο αφιέρωμα στουςRage Against The Machine που σε ‘’έφτιαχνε’’ για αυτό που θα ακλουθούσε...

Όταν το βίντεο τέλειωσε η μπάντα έκανε την εμφάνιση της στην σκηνή. Η σκηνή από μόνη της σου δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ότι θα ανέβουν οι 
R.A.T.M.  πάνω με την Αμερικανική σημαία ανάποδα στον ενισχυτή του μπάσου, τον Τσε στον ενισχυτή της κιθάρας και το τεράστιο αστέρι στο background… Όταν  βγήκε η μπάντα το στυλ τους και ο τρόπος με τον οποίο κινούνταν πάνω στην σκηνή σε πήγαινε πίσω στο ‘90 σε μια από της καλές συναυλίες των RageΌλα ξεκίνησαν με το Bulls on parade το πιο κατάλληλο τραγούδι για να ανοίξεις μια τέτοια συναυλία. Η ενεργεία που έβγαλε η μπάντα από τις πρώτες κι ολας νότες ξεχύθηκε σε όλο το μαγαζί και συνεπήρε όλους όσους βρισκόταν εκεί…  Υπήρχαν στιγμές που δεν θυμώσουν ότι βλέπεις τους Renegades αλλά τους ίδιους τους Rage…. Τα παιδιά τα έδωσαν όλα πάνω στην σκηνή με αποκορύφωμα το Sleep now in the fire, το Wake up και φυσικά το Killing in the name.
Ενεργεία, πάθος , ένταση , χτύπημα , χορός όλα όσα θα έπρεπε να έχει ένα 
live των Rage Against The Machine τα είχε και το live των Renegades. Αν σας αρέσουν οι R.A.T.M. μην χάσετε ευκαιρία να δείτε και τους Renegades

Ευχή μου είναι να έρθουν και οι ίδιοι στην Ελλάδα σε μια εποχή σαν αυτή που δείχνει ότι τους χρειαζόμαστε όχι απλά για ένα 
live….Όνειρο μου να παίξουν οι Rage against the machine μπροστά από την Βουλή στην Πλατεία Συντάγματος… Και επηρεασμένος ακόμα από τασυναισθήματα που μου γέννησε η συναυλία θα κλείσω το άρθρο με ένα στίχο από το Renegades of funk  “We're the renegades we're the people with our own philosophies, we change the course of history everyday people like you and me” Rock on!


Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Παρεμβολές - Τα άσπρα προβατάκια












του Γραφικού

mail επικοινωνίας : grafikos_mail@yahoo.com



-Το άρθρο μου αυτό δεν θυμίζει σε καμία

περίπτωση τα προηγούμενα. Αυτή τη φορά θα 
σας πω μια

ιστορία. Ένα παραμύθι μάλλον. Καθήστε
αναπαυτικά και διαβάστε.


-Μια φορά και ένα καιρό ζούσε στην εξοχή ένας αγρότης ο 

οποίος είχε στη φάρμα του πρόβατα. Πολλαααααααα 

πρόβατα. Άσπρα, μαλιαρά, παχουλά πρόβατα. Τα πρόβατα

ήταν πολύ χαρούμενα που είχαν όλα το ίδιο χρώμα. Λάτρευαν 

το άσπρο χρώμα τους.

Τους άρεσε τόσο πολύ το άσπρο χρώμα τους, που συχνά 

γελούσαν με τα πρόβατα των γειτονικών αγροκτημάτων άμα 

δεν είχαν το ίδιο χρώμα με αυτά.

-Όπως, όμως, γίνετε σχεδόν με όλα τα πρόβατα, και τα 

κάτασπρα ψηλομύτικα προβατάκια μας κάποια στιγμή πήγαν 

για σφαγή. Και το άσπρο μαλλί τους, για το οποίο ήταν 

περήφανα, έγινε κόκκινο.

-(Ήθικό δίδαγμα. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ 

ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ, 

ΠΡΙΝ ΑΥΤΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ!)


-Καλή σας μέρα.

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

1993: Τα μποτάκια Doc Martens


Της Χριστίνας Σταυροπούλου,

Η εποχή που εμπνέεται από τις νεανικές ομάδες του
περιθωρίου, μια εποχή που δημιουργεί ένα αισθητικό φαινόμενο που επηρεάζει το στυλ των νέων.

Τα Doc Martens ξεπερνούν τα όρια της μόδας και μετατρέπονται σε ένα μόνιμο στοιχείο του στυλ, όπως για παράδειγμα τα τζιν. Τα παπούτσια της εργατικής τάξης, το φετίχ των σκίνχεντ, το  χαρακτηριστικό της εμφάνισης των πανκ, καταφέρνουν να αποκτήσουν το κύρος του κλασικού στα μέσα της δεκαετίας του ’90. 
Ο κιθαρίστας των Who σε μια συναυλία τους, φορά πρώτος τα Doc Martens, τραβόντας την προσοχή των φαν του.

Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η σόλα τους η οποία ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του ’40 από το γιατρό Κλάους Μάρτενς, όταν τραυμάτισε το πόδι του. Για να ανακουφιστεί όταν περπατούσε, επινόησε ένα ζευγάρι παπούτσια χρησιμοποιώντας παλιά λάστιχα που παγίδευαν αέρα ανάμεσα σε κλειστά στρώματα στη σόλα.

Τα φορούσαν εργάτες, ταχυδρόμοι αλλά και «αγριεμένοι» σκίνχεντ οι οποίοι τρελαίνονταν για τη βυσσινί απόχρωση επειδή ταίριαζε με τις βίαιες απόψεις τους. Οι καλύτεροι πελάτες έγιναν η δυσφήμηση των Doc Martens και ο κόσμος άρχισε να σχολιάζει τη παραγωγή τους μέσα από δημοσιεύματα σε εφημερίδες.

Όταν όμως αυτό το σύμβολο έγινε μόδα, η ισχύς του χαρακτήρα του άρχισε να χάνεται και το 1993 υιοθετήθηκε από την «υφηλή ραπτική». Το θαμπό, μαύρο δέρμα τους καλύπτεται από ασημόσκονη και αρχίζουν να φοριούνται από «κυρίες των σαλονιών». Αργότερα υιοθετούνται κι από τη γενιά των ρέιβερ που τα φορούν με χρωματιστά κορδόνια και καλύπτουν τη δερμάτινη επιφάνειά τους με γκράφιτι. Από το 2003 μέχρι και το 2005, οι συλλογές των Paul Smith, Vivienne Westwood, Jimmy Choo, συνδυάστηκαν με το ύφος και την αισθητική των συγκεκριμένων παπουτσιών.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Πρόταση ταινίας - Μαύρο Ψωμί

Πρωταγωνιστούν: Francesc Colomer, Roger Casamajor, Nora Navas, Marina Comas, 
Σκηνοθεσία: Agustí Villaronga
Διάρκεια: 108 λεπτά
Είδος: Δραματική

Της Μαρίας Βασιλικής Λεούση,



  «Τα πουλιά είναι φτιαγμένα για να είναι ελεύθερα και να πετούν, Antreu. Σαν άγγελοι, δεν έχουν σύνορα. Μπορούμε να τα φυλακίσουμε, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση τους. Τα ιδανικά των ανθρώπων... Αυτά που κάποιος αγαπά....Τα μέρη που θέλουμε να φτάσουμε, αυτά είναι το πώς είμαστε. Μα αν δεν είναι αληθινά, οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολύ κακοί. Γι αυτό πρέπει να παλεύουμε για τα ιδανικά μας. Ο καθένας για τα δικά του.»

  Βρισκόμαστε στην Καταλανική ύπαιθρο, λίγο καιρό μετά τον εμφύλιο, επί Franco. Ένα εντεκάχρονο παιδί ο Andreu ανακαλύπτει στο δάσος δυο πτώματα, γεγονός που πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων στην μικρή κοινωνία. Ο πατέρας του Andreu αριστερός, κατηγορείται για τον φόνο, ενώ η μητέρα του παλεύει για ένα κομμάτι ψωμί. Όταν μικρός στέλνεται να μείνει με τους συγγενείς του πατέρα του, αρχίζουν να αποκαλύπτονται οικογενειακά μυστικά...

  Σε μια άκρως ταραγμένη εποχή, που μόνη ελπίδα μπορούν να γίνουν τα ιδανικά, όση αδυναμία κρύβουν οι άνθρωποι τη μετατρέπουν σε κινητήρια δύναμη, πολλές φορές καταστροφική. Η εξουσία, όποια και αν είναι αυτή, ασελγεί στον υποτελή. Γεγονότα και επιλογές στιγματίζουν τους ήρωες για πάντα. Μια κοινωνία αντικατοπτρίζεται μέσα από τα μάτια των μικρών παιδιών, και τα φαντάσματα των αναμνήσεων μοιάζουν να φοβίζουν περισσότερο από εκείνα που στοιχειώνουν μια σπηλιά. Μπορεί άραγε να ξεφύγει κανείς απ' το παρελθόν σαν πίσω από ένα θολωμένο τζάμι;


Υ.Γ. Το κλειδί σε αυτή την ταινία είναι οι ίδιοι οι χαρακτήρες και η αποκρυπτογράφηση τους. Διότι ποτέ δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα...





Trailer Ταινίας: