Του Παναγιώτη,Φοιτητής στην Αθήνα προσεχώς και ναι,ένα όνειρο πραγματοποιείται.
Τι είναι αυτό που σε τραβάει σε μια τέτοια πόλη; Φυσικά σχεδόν τα πάντα.
Η ποικιλομορφία της είναι απίστευτη! Σε πιάνει τάση για γνώση μια μέρα,πηγαίνεις σε όλα τα αρχαιολογικά. Την άλλη μέρα θέλεις να ξεδιπλώσεις τη ρομαντικότητα σου,πηγαίνεις στο Θησείο. Ερμού για καταναλωτικές τάσεις,Κολωνάκι για "ψώνισμα", λιμανάκια Πειραιά για έξτρα ρομαντζάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μη λείπει; Κι όμως λείπει η ασφάλεια και η αλληλεγγύη από τον συνάνθρωπο.
Σε κάποιες περιοχές του κέντρου κυρίως νιώθεις εξωγενές στοιχείο ,ενώ συχνά αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι σε άλλη χώρα,χωρίς υπερβολή ιδιαίτερα σε κάποιες συνοικίες γύρω από την Ομόνοια και την πλατεία Αττικής Πόσο λυπηρό είναι ας πούμε να θέλεις να πας στο Εθνικό Θέατρο και να μην μπορείς γιατί κινδυνεύει η αφάλειά σου; Η εγκληματικότητα σε πολύ υψηλά επίπεδα και δεν ξέρεις από που μπορεί "να τη βρεις". Άλλωστε οι περισσότερες αυτές περιοχές κατέχουν επάξια τον τίτλο του "γκέτο". Κι εκεί είναι που αναρωτιέσαι:
Ποιος φταίει στ' αλήθεια; Θα μπορούσε όλη αυτή η κατάσταση να έχει αποφευχθεί; Δυστυχώς τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και μόνο ολοκληρωτικά καθεστώτα φαίνεται να δίνουν λύσεις,που ελλοχεύουν με τη σειρά τους,άλλους κινδύνους μεγαλύτερους.Υπάρχει δηλαδή εμπιστοσύνη σε ανθρώπους επικίνδυνους που με σκοπό να προωθήσουν τα ιδεώδη τους,προσφέρουν χέρι βοηθείας…
Μπορεί όμως το κράτος να βοηθήσει; Ή μήπως δε θέλει;
την πλήρη απαξίωση τους για την μετέπειτα κερδοσκοπική εξαγορά τους.
Όπως και να χει όμως κάτι πρέπει να γίνει για το θέμα αυτό, καθώς τα κυβερνητικά "θα" όλο και πολλαπλασιάζονται, χωρίς να παρατηρείται όμως η παραμικρή πρόοδος.
Εξερευνητής: Καλωσορίζουμε τον Παναγιώτη στην ομάδα και δημοσιεύουμε αυτό το πολύ καλό πρώτο του άρθρο. Καλή συνέχεια Παναγιώτη!
