Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Χρόνια Πολλά...

Χρόνια Πολλά σήμερα, σε ένα φίλο που γνώρισα στο γυμνάσιο...


Τι το ιδιαίτερο έχει; Είναι φίλος. Με την σημασία που δύσκολα συναντάμε... 
Τι κι αν εδώ και λίγα χρόνια είναι σε γειτονική χώρα πάνω από 500χλμ μακρυά, δεν σταμάτησα στιγμή να σκέφτομαι τις στιγμές που περάσαμε και τον ίδιο. 


Όχι μόνο παρέα στην τρέλα και τη βλακεία της ηλικίας, αλλά και το άτομο που με συγκρατούσε όταν ξέφευγα ή με ωθούσε να προχωρήσω όταν δείλιαζα. 


Δεν βαριέσαι όμως... Λίγα χιλιόμετρα δεν σημαίνουν κάτι. Μπορεί να μου λείπεις Αντώνη αλλά καταφέρνω να σε 'χω παρέα μου. ;) 


Τα λέμε την άλλη σεζόν με καφεδάκι στα παράλια της Αλβανίας. 


Να είσαι γερός και εσύ και η οικογένειά σου. 


Όσο για αυτά που θα ακολουθήσουν, καλά και κακά, θέλω να σου αφιερώσω ένα στίχο: 


"δεν πειράζει που δεν σου 'ρθε η ζαριά-τζογάρισες στο ΟΝΕΙΡΟ κι είσαι έτοιμος για όλα.
το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά-ο χαμένος τα παίρνει όλα" 

Με αγάπη,                    
ο φίλος σου